Ik ben vandaag jarig maar ervaar het voor het eerst niet als een speciale leuke dag. Whaaa hoe kan dat, waarom voel ik mij zo?
Hoewel ik altijd van mening ben dat je je verjaardag elk jaar moet vieren. En je blij moet zijn met een nieuwe levensjaar. En vind dat je van elke dag een feest moet maken en je die ene dag juist extra mag vieren. Had ik toch nu voor het eerst niet zo’n zin in mijn verjaardag, deze dag vandaag. Ik hoorde het wel vaker van anderen dat ze het maar niks vonden. Maar ik had dat zelf nooit en vond het daarom jammer als anderen er zo over dachten. Je wilt toch juist ouder worden en nog langer leven, genieten van je lief, je kids, familie, vrienden en alle mooie dingen meemaken die je maar kan meemaken? Dus dan is die dag toch weer een mooie mijlpaal?
Super trots en rijk en burgerlijk
De borrel die ik voor a.s. zaterdag heb gepland, daar heb ik erg veel zin in. Een gezellige avond met leuke mensen, super gezellig. Dus ik ga het zeker vieren. Maar als ik eerlijk ben, deze dag zelf, ik keek er zelfs een beetje tegenop. Ik ga bij mezelf te rade…Is het de leeftijd, vierendertig? Toen ik dertig werd, was het even slikken, tot drieëndertig is het ook nog wel ok. Maar vierendertig vind ik blijkbaar toch een dingetje. Volgens mijn spiegel komt er elke dag een rimpeltje bij. Ik smeer soms met sudocrème voor het slapen, tegen de wallen en voor het soepel houden haha. Geen idee of het werkt, heb het ooit ergens gelezen. Placebo of niet, het voelt goed om het idee te hebben de volgende dag iets strakker uit bed te stappen :). Ik weet nog goed toen ik ergens in de twintig was, hoe ik dacht over mensen van mijn leeftijd. En nu ben ik zelf dus zo oud, die moeder met 3 kids. Super trots en rijk en burgerlijk, niks mis mee nee zeker niet hoor maar het voelt toch een stuk ouder ineens.
Dat stemmetje…
Of is het nog iets anders dat ik er nu zo’n moeite mee heb? Ben ik misschien te hard voor mezelf. Er komt een stemmetje in mij op die zegt dat ik nu vierendertig ben maar nog niet genoeg heb bereikt. Nog geen richting heb waar ik heen wil qua eigen ontwikkeling. Dat ik hier niet genoeg aan heb gedaan. Vanaf het stoppen met mijn studie ben ik overal ingerold en hoewel ik hier zelf wel de stuurman van was, heb ik me er ook zeker in aangepast. Benut ik mijn eigen talenten wel genoeg? Dat laatste knaagt inderdaad ook. Ik volg de laatste tijd veel online video’s van coaches en krijg steeds meer kijk op hoe ik mezelf nog gelukkiger kan maken. En dat stemmetje? Daar moet ik natuurlijk niet naar luisteren want jemig wat heb ik al veel bereikt! Daar mag ik super blij mee zijn, ik mag trots zijn op mezelf en ervan genieten.
Heppiedepeppie
Ik weet nu toch eens hoe het voelt als je eens niet zo heppiedepeppie bent met een nieuw levensjaar en begrijp anderen voortaan beter. Ik hoop dat zij net als ik ook te rade kunnen gaan waarom ze het niet leuk vinden. En door het inzicht er iets aan kunnen doen om er het jaar erna weer volop van te kunnen genieten!
Ciao,
Renske
Leuk dat je mijn blog hebt gelezen!
Ik ben 34 en op zoek naar mijn missie, een richting in mijn leven voor zelfontwikkeling. Ik volg David en Arjan van 365 dagen gelukkig, de dames Mabel en Crystal van HTBABW en tips en video’s van anderen coaches. Ik lees boeken over zelfontwikkeling en het starten van een webshop. Ik wil minder met mijn hoofd en meer met mijn gevoel beslissingen gaan nemen en daarbij met twee voeten op de grond blijven staan. Ik schrijf blogs over hoe ik op zoek ben naar mijn girlpower en ik wil jou hierbij inspireren. Ik ontwikkel een sieradenlijn waarbij ik unieke sieraden met betekenis maak. Zodat je jouw girlpower kan dragen. Laat zien wie je bent!