Emoties in beweging

 

Ik werd wakker met een verdrietig gevoel. Waarom ik me precies verdrietig voelde weet ik niet maar het was heel intens. De droom die ik ervoor had kan ermee te maken hebben maar loste al gauw op in mijn gedachten. En een gevoel van eenzaamheid en afscheid overviel me. Ik zocht troost bij manlief en dat was fijn.

Omgaan met verdriet

Later die dag wil ik hem een appje sturen dat het wel weer ok gaat. Maar dat gaat het nog niet helemaal. En ik besef me dat als hoor dat iemand verdrietig is of zich gewoon ff kut voelt, ik diegene beterschap wens, dat het maar gauw over mag gaan en je je weer goed mag voelen. Wat vervelend voor je. En natuurlijk, dat is logisch, je goed voelen is het allerfijnst en je wenst een ander ook het fijnste gevoel. Maar je kunt je niet elke dag ok en goed voelen. Al weet je soms niet waarom, soms voel je je even minder happy. En dat is ook ok. Dat hoort er bij, dat is leven. Met de fijne en minder fijne dingen. En als ik het verdriet nu voel, wil ik het niet wegstoppen. Dat heb ik te lang gedaan. Nog nooit zoveel gejankt als het afgelopen jaar, maar dat even terzijde. Ik vind dat verdriet niet perse fijn, maar ik vind het wel fijn om het eruit te laten. Ik vind het fijn om ff te janken. Het mag. Blijkbaar is het even nodig. Maar zo keek ik er eerder niet tegenaan. Ik zocht dan verklaringen zodat ik verdriet “mocht” hebben. Of ik pepte mezelf snel weer op, joh niks aan de hand, kijk eens wat een moois je om je heen hebt. Dan hoef je toch niet verdrietig te zijn? Ik mocht dus eerder niet verdrietig zijn van mezelf, nu wel. Ook al kwam verdriet vorige week ook al eens op bezoek en hoor ik een stemmetje: “ga je nu elke week zitten janken?” Tja nu wil mijn verdriet blijkbaar nog eens gezien worden. En dat is ok.

Personages

Als ik mijn verdriet en angst als personages zie, kan ik er wat afstand van nemen en er op een luchtige manier mee omgaan. Kom maar, zal ik even thee voor je zetten, neem maar even de tijd, ik zie je, ik hoor je, vertel me maar even wat je kwijt wilt. Ik ga niet mijn best doen om het zo snel mogelijk kwijt te raken, om het weer buiten de deur te zetten. Ik zet dus dat lekkere kopje thee voor mezelf en besluit het een dagje rustig aan te doen. Ik probeer het te delen als dat ok voor me voelt. Soms hou ik het voor me en deel ik het pas als ik me minder kwetsbaar voel. Als verdriet namelijk de leiding heeft, kan ik minder hebben. Voel ik me minder sterk. Dan trek ik me liever even terug en zoek iets om te doen waar ik energie van krijg. Niet omdat het weg moet, maar om het weer meer te laten stromen in mijn lijf. De nare energie eruit en fijne energie erin. Na het verdriet voelt het even heel erg open, dan voelt het alsof er iets is vrijgekomen. En dan vul ik het graag op met mooie dingen om mijn hart weer mee te vullen. Liefde.

Binnenstebuiten

De tekenfilm binnenstebuiten (inside out) is geweldig om je emoties op een andere manier te zien!

Ga de film kijken als je ‘m nog niet hebt gezien of kijk op z’n minst de trailer met de scène van het meisje en haar ouders aan tafel. Alleen al in deze trailer zie je hoe je emoties in je hoofd aan het werk zijn en ieder een eigen taak hebben. Heel grappig! De vijf emoties die ze in de film als personages hebben neergezet zijn die van Woede, Verdriet, Plezier, Angst en Afkeer. Heel kort gaat de film over een meisje, Riley die heel gelukkig opgroeit met haar vader en moeder. Tot het misgaat als ze gaan verhuizen en ze alle vertrouwde dingen gaat missen. De emotie en personage Verdriet wil graag gezien worden maar Plezier wil Riley vrolijk houden. Er komt paniek in het hoofdkwartier van de emoties en er gaat van alles mis. De eindconclusie is dat je niet altijd maar vrolijk kan zijn. Verdriet mag er ook zijn en dat is ok. En gewoon nodig

Woede – Verdriet – Plezier – Angst – Afkeer – Liefde – Verbazing – Schaamte

In de film benoemen ze vijf emoties, de basisemoties zijn blij, bedroefd, bang en boos. Andere emoties die bij mijzelf soms ook een boventoon hebben zijn liefde, verbazing of schaamte.

Wandelend hoofd

Een jaar geleden schreef ik al een klein stuk over de film en hoe de film mij inspireerde om alle emoties er te laten zijn. Ik heb beter geleerd om met mijn emoties om te gaan. Iets waar ik me eerder vanaf sloot. Daardoor was ik een soort van wandelend hoofd en deed ik veel vanuit mijn ratio. Door mijn emoties ok te vinden, te erkennen, te accepteren ben ik opener geworden. Door te leren mijn diepe emoties te doorleven heelt er iets van binnen. Je hoeft niet perse iets ergs meegemaakte te hebben zoals bijvoorbeeld een trauma. Iedereen kan dieper liggende emoties hebben. Als kind wordt je getroost en gesust: “stil maar” , als je je pijn hebt gedaan, je krijg een kusje of wordt afgeleid om de pijn weg te nemen. Dat is allemaal goedbedoeld maar het geeft ook een signaal af dat verdriet en pijn er eigenlijk niet mogen zijn en we er zo snel mogelijk vanaf willen. Zo kan het ontstaan dat je emoties niet wil of kan voelen. Je sluit je hoofd af van je lichaam. Verdriet of pijn kan diep weggestopt worden en er komen andere emoties overheen. Emoties komen minder en minder hard binnen. En daardoor ook de positieve emoties. Je hebt adrenaline, endorfine, alcohol of suiker nodig om je levendig te voelen, want je hebt jezelf afgevlakt.

 

Wat ik je wil meegeven is dat het ok is als je je even verdrietig voelt. Je hoeft er niet altijd een verklaring voor te vinden. Uit het, deel het op jou manier en leef! Het leven is veels te mooi om in emoties vast te blijven zitten. Emoties zijn alles wat we hebben, gooi ze eruit en vul het weer op met positieve energie. Laat me weten wat je van deze blog vond, deel je gevoel met de lieve mensen om je geen. Ze maken alles zoveel intenser en mooier. Geniet nu!

 

Liefs, ciao!

Renske

 

Bekijk hier de trailer Binnenstebuiten (Inside Out)

Luister dit lekkere nummer: Luke Sital-Singh – Nothing Stays The Same